جایی برای ثبت لحظات شیرین دلبندانمان

درود... رایان جیگرم عشقم , مامان قربونت بشه که این قدر ماهی ... الهی فدای مامان گفتنت بشم ... اصلا باورم نمیشه که این قدر زود داری بزرگ میشی! اردیبهشت داره به نیمه هاش میرسه و اولین اتفاق بزرگ امسال و اولین تجربه مستقل شدن تو با موفقیت انجام شد!!! گلکم اول اردیبهشت 93 به مهدکودک رفتی!! الهی قربونت بشم که این قدر ماهی و نه خودت اذیت شدی نه ما!! راستش این تصمیم رو اول برای خودت گرفتیم که از تنهایی در بیای و زودتر بتونی حرف بزنی و اجتماعی بشی چون واقعا من و بابایی نگران تنهاییت بودیم عزیز دلم دوما دیگه مامانی نمیتونست تو خونه بمونه و دنبال بهونه ای برای بیرون از خونه بودن میگشت آخه واقعا تنها بودن برای آدمی مثل ما...

  و اما برات بگم از 22 ماهگیت که مثل برق و باد داره میگذره و این قدر شیرین و بامزه شدی که نگو و نپرس! کارهای عجیب غریب, نگاه های بامزه , تقلید کردنت که آدم رو تو اوج عصبانیت به خنده میندازه!! و خلاصه به قول بابایی گوله نمکی به خدا!! مثلا دیروز یه دونه سی دی پیدا کرده بودی من اومدم دیدم نشستی پای کیس کامپیوتر و کاورش رو زدی بالا که مثلا سی دی خور رو باز کنی بزاری توش هم عصبانی بودم چون سی دی شرکت بود هم مرده بودم از خنده که آخه از کجا یاد گرفتی!! ... یه شب که داشتم عوضت میکردم نمیدونم چی شد که یهو چشمت افتاد به تلویزیون که داشت فوتبال نشون می داد و پوشکتو برداشتی و عصبانی رفتی جلوی تلویزیون و میگفتی اوپ اوپ یعنی توپ!ما رو...